Alweer een week voorbij
Blijf op de hoogte en volg Tessa
16 Maart 2014 | Tanzania, Dar es Salaam
Zaterdag hebben we op een lokale markt rondgelopen en op het strand gelegen. Zondag hebben we ons weekend compleet gemaakt met een dagje op White Sands Resort. Lekker de hele dag niks doen en onze huid laten bruinen. Aangezien ik al aardig verkleurd was dacht ik dat ik het na 3 weken wel zonder zonnebrand kon doen. Had ik me daar toch even goed in vergist!! Ik kon maandag dus lekker als een kreeftje naar het ziekenhuis. Ik heb die dag meer studenten begeleid dan dat ik zelf bevallingen deed. Eigenlijk was dat heel erg leuk om te doen. Ik heb mijn ogen uitgekeken over wat studenten kunnen en weten.(echt te weinig) Een student dokter vertelde mij dat hij over 4 maanden dokter zou zijn. Dus ik zei: doe jij de bevalling maar. Hij begon prima aan de bevalling, alleen bleef de schouder haken achter het schaambotje. De bijna dokter bleef maar aan het hoofd trekken. Ik heb ingegrepen en het schoudertje los kunnen krijgen. Vervolgens maakte hij de bevalling af. Ik vroeg achter af aan hem of hij wist wat er binnenin gebeurde en of hij wist wat hij dan moest doen. Meneer had geen flauw idee en had er nog nooit van gehoord. Ik mag niet hopen dat hij over 4 maanden zelfstandig bevallingen gaat doen. Zo’n dokter hoef ik niet aan mijn bed. Gelukkig pakte hij mijn verhaal goed op en was ook heel erg geïnteresseerd ik wat ik vertelde. Dinsdag ook in het ziekenhuis geweest. Het was heel erg rustig. Ik heb gekeken hoe een dokter een bevalling deed. Toch op een hele andere manier dan ik. Ik vroeg dan ook achteraf waarom ze knipte en een infuus plaatste op het moment dat het kindje bijna werd geboren. Ze gaf aan dat het beter zou zijn voor het kindje maar kon me eigenlijk niet uitleggen waarom. Ik sta open voor een andere werkwijze en wil deze ook volgen als ik de gedachten erachter begrijp maar ze kunnen hun manier van werken eigenlijk niet uitleggen. Dit is voor mij wel goed. Zo ben ik voortdurend bezig met hoe zou ik dit aanpakken, is dit handig, waarom wel waarom niet. Ik leer daar heel erg veel van. Het is dus niet alleen goed om aan de lopende band bevallingen te doen en te hechten maar ook te observeren.
We hebben een nieuwe huisgenoot gekregen deze week, Nicole. Hele leuke meid. Ze komt uit Denemarken en het klikt heel erg goed. Woensdag had ze haar eerste werkdag. Ik ben met haar naar het ziekenhuis gelopen en heb haar een beetje rondgeleid. Daarna ben ik weer terug naar huis gelopen want mijn andere huisgenootje moest naar het ziekenhuis. Ze is vorige week toen het regende in een greppel gegleden waar voor ons heel giftig water in zit. Ze moest allemaal testen laten doen in het ziekenhuis om ziektes uit te sluiten. Ik wilde haar niet alleen laten gaan dus ging ik met haar mee. Nou daar gingen we dan, van het ziekenhuis naar het lab, van het lab naar het ziekenhuis, bloed prikken, consultatie, bloedresultaten, weer consultatie, resultaten bekeken, ownee toch niet het goede getest, nog een keer bloedprikken, nog een consultatie, weer verkeerde testen, nee die test doen we hier niet. Drie uur verder, na heel veel geld minder en van het kastje naar de muur te zijn gestuurd toch met alle testen en medicatie thuis aangekomen. Achteraf gezien was het wel grappig dat wij de arts moesten vertellen wat hij moest doen en waarom. Het blijkt maar weer: wees heel voorzichtig, wordt niet ziek en wees trots op het systeem in Nederland!!
Donderdag weer op naar het ziekenhuis. Dit had beter niet kunnen doen. Tijdens een prachtige bevalling hoorde ik een andere vrouw al heel erg schreeuwen. Er gingen heel veel mensen kijken maar iedereen liep telkens weer weg dus ik dacht het zal nog niet zover zijn. Toen ik zelf om het hoekje van het gordijn keek zag ik het hoofdje al en begreep meteen waarom iedereen weg liep. Het hoofdje van het kindje was volledig ontvelt. Dit is een teken dat het kindje is overleden en ook al voor een lange tijd. Die kindjes zijn vaak helemaal week en zien er niet zo heel erg lekker uit. Ik riep een arts en hij gaf aan dat ik het maar moest doen. Ik gaf aan dat het niet mijn taak is om te doen en het ook nog nooit gedaan te hebben. Dus vroeg ik een andere arts maar kreeg keurig hetzelfde antwoord. Ik had even zoiets dit is niet mijn verantwoordelijkheid en dat wil ik ook helemaal niet doen. Ik ging dus verder met mijn vorige vrouw(schoonmaken en helpen met de bv) Vervolgens kwam de arts toch aanlopen maar liep met dezelfde vaart weer weg. Okee….. Als ik het dus niet doe moet die vrouw het alleen doen. Dat kon ik niet over mijn hart verkrijgen. Dus ik heb de vrouw begeleid tijdens de geboorte en de bevalling gedaan. Het is een lastige bevalling omdat het kindje helemaal niet mee geeft waardoor dit vaak heel erg lang duurt. Gelukkig werd het vrij snel geboren. Maar wat zag dit kindje er vreselijk uit. Ik zal jullie de details besparen maar ik was zelfs bang om het op te tillen. Ik wist echt even niet wat ik hier mee aanmoest. Ik wilde de moeder vragen of ze het kindje wilde zien maar ze begreep mij niet in het Engels dus vroeg ik meerdere mensen om mij te helpen om te vertalen. Ze keken even om het gordijn en liepen vervolgens gewoon WEG….. Ik was zo boos. Ik heb in mijn beste Swahilli kunnen vragen of ze het wilde zien en heb achteraf nog een afsluitend gesprekje proberen te voeren maar niemand van het personeel keek om naar haar, de baby en ook niet naar mij. Vervolgens heb ik moeten doen wat ik hoopte nooit te hoeven doen en dat is de baby in de (plastic) bak leggen voor de overleden baby’s. Normaal krijgen die kindjes geen naam en geen sticker met de naam van de moeder. Ik heb dit wel gedaan. Gewoon om het maar een betekenis te geven en niet te doen alsof het niks is.
’s Avonds waren daar dan toch de eerste tranen door de harde werkelijkheid in Tanzania. Gelukkig heb ik hele lieve mensen op het thuisfront waar ik mijn verhaal bij kwijt kon! Bedankt schatjes!!!!!
Vrijdag maar besloten even niet heen te gaan en alles even te laten bezinken. Samen met mijn nieuwe huisgenoot een heerlijk bruin broodje gehaald bij de Subway en een lekker rustig dagje gehad. ’s Avonds kwam er nog een nieuwe huisgenoot. Lucia uit de USA. Vanaf nu ben ik mijn kamer vrijheid kwijt en moet ik mijn kamer delen. Weer een nieuwe uitdaging. Het zal mij benieuwen.
Het hele weekend was het stralend mooi weer en hebben we ons vermaakt op een prachtig Ressort. Het wordt wel een beetje eentonig maar ik heb er helemaal geen moeite mee.
Van de week heb ik in het ziekenhuis gesprekken gehad over de donaties. Dit blijkt toch niet zo gemakkelijk. Het is namelijk zo dat alle kindjes die geboren worden een standaard vaccinatieprogramma hebben en dit wordt gefinancierd door de overheid. Dit zijn alle vaccinaties die de kinderen hier nodig hebben. Er zijn 2 vaccinaties die hier niet bij inzitten en dat is gele koorts en Rabies. De gele koorts wordt hier alleen gegeven aan mensen die het land verlaten en moeten dit zelf betalen maar de mensen die het land verlaten hebben vaak heel veel geld en is het geen probleem dat ze dit zelf moeten betalen. Er werd mij verteld dat het Anti Rabies vaccin niet werd vergoed door de overheid. Dit is een vaccin dat wordt gegeven nadat iemand wordt gebeten door een hond of een aap en soms ook als ze gebeten worden door een kat. Dit vaccin blijkt alleen heel schaars te zijn en is op dit moment niet te verkrijgen in Tanzania(Daarom ben ik zo bang voor de hond thuis) Nu blijkt dat ook dit vaccin wordt gefinancierd door de overheid. Als ik dus het geld wat ik heb ingezameld aan vaccinaties wil uitgeven houdt dat eigenlijk in dat ik deze koop van de overheid. Dit vind ik eigenlijk zonde!
In het ziekenhuis zijn er namelijk genoeg andere dingen die ze hard kunnen gebruiken waar ik de lokale bevolking en het werkende personeel veel meer mee kan helpen. Een voorbeeld daarvan is naaldencontainers. Er staan vaak 1 of 2 naaldencontainers in de verlosafdeling die vaak overvol zitten en iedereen loopt dus met de gebruikte naalden door de hele verlosafdeling en er gebeuren regelmatig ongelukken(11% van de bevolking in Dar es Salaam heeft HIV, dat houdt in 149710 mensen) dus je wilt echt niet geraakt worden door een naald. Daarnaast zijn er te weinig materialen om te hechten. Hierdoor wordt er regelmatig gehecht met al gebruikt, niet schoongemaakt, materiaal of met het verkeerde materiaal. Ook het apparaat om harttonen van de baby te luisteren hebben ze hier niet(doptone) dit gebeurd dus ook niet. Door dit aan te schaffen kunnen ze zeker zijn van de harttonen en ook makkelijker tweelingen opsporen. Ik ben ook nog in overleg met andere vrijwilligers voor andere afdelingen wat ze kunnen gebruiken. Ik denk dat ik met iedereen de mening deel dat ik op deze manier het geld veel beter kan besteden en meer kan betekenen voor het ziekenhuis en de mensen! Ik hou jullie natuurlijk op de hoogte.
Nu heb ik van de week mijn foto toestel mee genomen en foto’s gemaakt van de verloszaal. Het is alleen een beetje jammer dat ze nu net alles hadden schoongemaakt. Dat doen ze serieus 1 keer in de week. Nu lijkt het dus heel schoon en netjes. Dit is een vertekend beeld. Het is daar echt niet schoon. Toch zet ik ze op de site om jullie een beeld te geven.
-
16 Maart 2014 - 20:03
Fam Beers:
Tess mooi hoor om je te volgen, wat een ingrijpende gebeurtenissen....wat hebben wij het toch luxe, echt niet te bevatten lijkt me voor jou ook heel heel confronterend. Toi toi succes kanjer!!
liefs de Beersies x -
16 Maart 2014 - 20:08
Anita De Wit:
Wat een belevenissen weer. Succes met je laatste maand. -
16 Maart 2014 - 20:33
Guus En Marjet:
Wat een goed plan Tessa, geef ze maar een abonnement op die naaldencontainers hoor.
Mooi om je verhaal te lezen en je foto's erbij te zien. Prachtig.
Liefs uit het zonnige Abbekerk -
16 Maart 2014 - 20:36
Ted En Ina:
Lieve Tessa,
Wat erg voor je dat je het moet aanzien dat de dokters het gewoon laten afweten wanneer het nodig is dat zij de bevalling begeleiden.
Wij zijn zo trots op je, dat het allemaal zo heftig zou zijn, heb je natuurlijk nooit kunnen bedenken.
Gelukkig dat je af en toe er een dag tussen uit kan.
Lekker dat je moeder straks komt , kun je tenminste even tegen haar aanpraten.
Dikke zoen Ted en Ina -
16 Maart 2014 - 20:48
Tante Gerda:
Wat een belevenissen weer, vooral met dat dode kindje.
Gelukkig gaat het er in Nederland heel anders aan toe.
Wel lekker, dat je het zo goed met de andere vrijwilligsters kan vinden.
Veel plezier weer en ik kijk nu al uit naar het volgende verslag.
Liefs van tante Gerda -
16 Maart 2014 - 20:48
Tante Gerda:
Wat een belevenissen weer, vooral met dat dode kindje.
Gelukkig gaat het er in Nederland heel anders aan toe.
Wel lekker, dat je het zo goed met de andere vrijwilligsters kan vinden.
Veel plezier weer en ik kijk nu al uit naar het volgende verslag.
Liefs van tante Gerda -
16 Maart 2014 - 21:27
Annemiek:
Jeetje Tessa, wat weer heftig allemaal en
wat kan je mooi schrijven.
Heel veel succes met je laatste maand.
Liefs Peter en Annemiek -
16 Maart 2014 - 21:50
Wim En Vera:
Tess heftig allemaal, maar ook mooi dat jij een bijdrage kan zijn voor de vrouwen daar. Maar ondanks de moeilijke momenten daar, geniet ook van alle goede dingen. Want het is een ervaring die je nooit meer vergeet. En wel een hele mooie, maar de tijd gaat snel voor je het weet is het voorbij. Maar dan nog een mooie rondreis, mooi vooruit zicht groetjes. -
17 Maart 2014 - 19:30
Kees En Thea:
Hallo Tess.
Wij horen net van Jack dat je een tweeling op de wereld hebt gezet. De foto hebben wij ook al gezien. Wij zijn trots op je!!
Hou je taai en XXX
Pap en Mam -
18 Maart 2014 - 22:00
16 Maart ,2014 22.00 Door Tiny En Theo:
Wij zijn trots op je.
Lieve groet van ons Theo en Tiny -
19 Maart 2014 - 20:49
Sonja Spaansen:
hoi tessa, wat een heftig verhaal zeg van die vrouw met dat dode kindje!
Als je jou verhalen leest, ben je toch blij dat je in nederland woont he.
Succes met alles en ik ben alweer nieuwgierig naar je volgende verslag.
Groetjes. -
19 Maart 2014 - 21:52
Cintha:
Hoi Tessa, ik heb vanavond met je moeder gewandeld en zij was aan het vertellen wat je allemaal meemaakt daar.
Best heftig als je dat hoort, knap van je dat je dat allemaal zo oppakt.
Een hele ervaring en erg leerzaam denk ik.
Veel succes verder en geniet van de leuke dingen.
Groetjes Cinth -
21 Maart 2014 - 20:44
Ing:
Ben weer trots op je zus! Al had ik het meer en deel al van je gehoord, is het nog steeds een indrukwekkend verhaal! Ik kan je foto's op mijn telefoon niet openen, dus dat doe ik later op mijn computer!
Nou sis, tot snel! Xxxx -
25 Maart 2014 - 17:53
Hermien:
Hoi Tessa,wat een verhaal weer.
Veel succes en ook wel genieten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley