Opstart Donatie
Blijf op de hoogte en volg Tessa
25 Februari 2014 | Tanzania, Dar es Salaam
Al vrij snel weer een nieuw verhaal. Iedereen nog heel erg bedankt voor alle leuke reacties!!! Het is heel erg leuk ! Er is in een vrij weekend al weer heel erg veel gebeurd. Het weekend begon eigenlijk al donderdag. We gingen met Projects Abroad naar een school voor kinderen met een beperking. We hebben een rondleiding gekregen op de school. In de lokaaltjes, in de keuken en in het kantoor. Daarna hebben we met de kinderen balspelletjes gespeeld. De kinderen vonden het vooral heel leuk om foto’s te maken met onze fotocamera’s. Ik had zelf het idee dat ik niet zoveel kon betekenen voor de kinderen maar ik denk dat ze het leuker vonden dat wij er waren dan dat wij dachten. De reden dat we er heen ging is dat de ruit van de schoolbus stuk is door een omgevallen boom. Aan het einde van de dag konden we geld doneren waardoor er in plaats van 15 kinderen 45 kinderen naar de school konden komen.
Daarna hebben we lekker gegeten bij de subway. Ik had namelijk lichtelijk problemen met mijn stoelgang en kon wel wat bruin brood gebruiken. Wat zalig! Even geen rijst met een raar vleessausje. Daarna hebben we wat rondgehangen in Mlimami City. Een luxe winkelcentrum. Het was heerlijk weer dus even lekker buiten gezeten.
De dag erna vierden we het weekend lekker door. We gingen namelijk met bijna alle vrijwilligers uit Dar es Salaam naar Bogoyo. Een heerlijk onbewoond eiland met strand, rietenparasollen en een restaurant. Ik heb gezwommen en vooral bijgeslapen op het strand. Ik heb denk ik 6x ingesmeerd en totaal een half uur in de zon gelegen. Het werd hoogtijd om daarna in de schaduw te gaan liggen, zo scherp is de zon hier. Het gaat hier zo snel met verkleuren. Ik was dan ook van top tot teen helemaal verbrand. Zelfs achter mijn oren en tussen mijn tenen. Maar dat mocht de pret niet drukken. Het was te mooi om er niet van te genieten. Het was ook geniaal dat we het bos in moesten voor een wc. Het was een smal bospaadje en uiteindelijk zagen we een klein huisje met een gat in de grond. Zo bijzonder dat ik kan genieten van dit soort simpele dingen maar het is echt leuk.
Zaterdag hebben we cultureel geschilderd. Ik was echt een natuurtalent. Ik heb met een scalpel een olifant gegraveerd. Ben er zelf heel trots op. Ik dacht niet dat ik dat kon. Daarnaast werkte het echt volledig ontspannend. Even alles om me heen vergeten en alleen maar bezig zijn met het schilderen. Het resultaat vind ik dan ook heel mooi!
Zondag hebben we de hele dag aan het zwembad bij het Golden Tulp Hotel gelegen. Ook weer bijslapen, lekker in de schaduw. Onze dienstmeid begint ’s ochtends om 6uur met koken. Maar voordat ze dat doet gooit ze volgens mij eerst alle pannen op de grond. Of ze is de vloer aan het schrobben en komt onze prullenbak legen om 7 uur. Uitslapen lukt hier dus niet.
Na vorige week donderdag zag ik het niet helemaal meer zitten om naar het ziekenhuis te gaan. Ik vond het vorige week best heftig. Maar zondag avond schreef ik al mijn verhalen op en had ik wel weer heel veel zin om kleine Afrikaantjes op de wereld te zetten. Maandag dus vol goede moed naar het ziekenhuis. Er is een andere vrijwilligster die heel graag verloskundige wil worden en haar vrijwilligerswerk doet om op de opleiding te komen. Ik wilde haar heel graag een bevalling laten doen. Dus op het moment dat het zo was vroeg ik haar handschoenen aan te doen. Ze deed de bevalling en ik gaf instructies. Ik heb halverwege even moeten helpen voor de navelstreng maar ze deed het super goed. Ze was achteraf super blij. Het is leuk om niet alleen iets te kunnen betekenen voor de mensen hier maar ook voor de andere vrijwilligers.
Dinsdag was het heel erg druk op de verloskamer. Ik werd door andere vrijwilligers met spoed geroepen voor een bevalling. Ik rende er heen en kon nog net op tijd handschoenen aandoen om het op te vangen. Nog geen 2 minuten later schreeuwde een vrouw op een andere bed en ik zag dat het kindje daar ook kwam. Ik riep om hulp maar niemand deed weer eens iets(het personeel achter het bureau keek me een beetje dom aan en schreven gewoon verder) Ik besloot 1 paar handschoenen uit te doen en kon ook dit kindje nog maar net op tijd opvangen. Daarna vroeg ik aan een arts assistentie om 1 van de bevallingen af te ronden(lees: placenta) Hij vroeg mij of ik wel van handschoenen had verwisseld voordat ik een andere bevalling deed en liep vervolgens weg. ‘Ehhhh, ja prima joh… ik doe het wel alleen.’ Gelukkig konden de andere vrijwilligers me heel erg goed helpen. Ik was eigenlijk wel heel boos dat hij begon te zeuren over mijn handschoenen. Ik droeg nu maar 1 paar nieuwe handschoenen omdat ik geen tijd had voor mijn 2e (veiligheids) paar en hij zeurde over of ik überhaupt wel nieuwe had aangedaan tussen de 2 vrouwen in, in verband met hygiene regels! Ik heb hier nog weinig gemerkt van hygiëne maatregelen maar nu was het opeens heel belangrijk. Gelukkig had ik niet lang de tijd om boos te zijn want ik werd opgehaald door de directeur van het district vaccinaties van Dar es Salaam. Ik ontmoette hem buiten en vroeg mij mee te gaan naar zijn kantoor. Ik kwam er achter dat dit buiten het ziekenhuis was en dat we met zijn auto gingen. Ik vroeg snel Anke(mijn huisgenootje) om met mij mee te gaan want vind het niet veilig om zomaar bij iemand in te stappen. Maar het was een erg aardige man. Hij liet me zien waar de vaccinaties waren opgeslagen en wat dit allemaal inhield. Hij legde ook precies uit welke vaccinaties de kinderen kregen en op welke leeftijd en door wie dit werd vergoed. Er is heel veel duidelijk geworden nu en er is een plan op gesteld. Hij vertelde mij precies waar gebrek aan is in het ziekenhuis en wat hij mij aanraadde te doneren. De man gaat mij morgen laten weten wat alles precies kost en dan kan ik, met behulp van een paar mensen thuis, een balans gaan op maken om te zien wat het belangrijkste is en waar ik het prachtige bedrag aan kan doneren. Ik wil dit niet zomaar alleen beslissen en zomaar ergens aan uitgeven. Ik wil zeker weten dat het goed terecht komt en dat het niet in een grote pot beland. Ik kan als het goed is de vaccinaties zelf kopen en aan het ziekenhuis daar aanbieden en daar ook toedienen zodat ik weet dat het geld daar aan is besteed.
Het is eigenlijk wel heel grappig. Ik was de eerste week over de donatie begonnen omdat ik bang was dat het heel veel tijd in beslag zou nemen om het te organiseren en rond te krijgen. Niets blijkt minder waar: als ze geld krijgen kan blijkbaar alles heel snel geregeld worden!!!!
Ik heb meerdere keren foto’s op de pagina proberen te zetten maar dit lukt telkens niet omdat het internet hier niet zo snel is. Sorry!
Daarna hebben we lekker gegeten bij de subway. Ik had namelijk lichtelijk problemen met mijn stoelgang en kon wel wat bruin brood gebruiken. Wat zalig! Even geen rijst met een raar vleessausje. Daarna hebben we wat rondgehangen in Mlimami City. Een luxe winkelcentrum. Het was heerlijk weer dus even lekker buiten gezeten.
De dag erna vierden we het weekend lekker door. We gingen namelijk met bijna alle vrijwilligers uit Dar es Salaam naar Bogoyo. Een heerlijk onbewoond eiland met strand, rietenparasollen en een restaurant. Ik heb gezwommen en vooral bijgeslapen op het strand. Ik heb denk ik 6x ingesmeerd en totaal een half uur in de zon gelegen. Het werd hoogtijd om daarna in de schaduw te gaan liggen, zo scherp is de zon hier. Het gaat hier zo snel met verkleuren. Ik was dan ook van top tot teen helemaal verbrand. Zelfs achter mijn oren en tussen mijn tenen. Maar dat mocht de pret niet drukken. Het was te mooi om er niet van te genieten. Het was ook geniaal dat we het bos in moesten voor een wc. Het was een smal bospaadje en uiteindelijk zagen we een klein huisje met een gat in de grond. Zo bijzonder dat ik kan genieten van dit soort simpele dingen maar het is echt leuk.
Zaterdag hebben we cultureel geschilderd. Ik was echt een natuurtalent. Ik heb met een scalpel een olifant gegraveerd. Ben er zelf heel trots op. Ik dacht niet dat ik dat kon. Daarnaast werkte het echt volledig ontspannend. Even alles om me heen vergeten en alleen maar bezig zijn met het schilderen. Het resultaat vind ik dan ook heel mooi!
Zondag hebben we de hele dag aan het zwembad bij het Golden Tulp Hotel gelegen. Ook weer bijslapen, lekker in de schaduw. Onze dienstmeid begint ’s ochtends om 6uur met koken. Maar voordat ze dat doet gooit ze volgens mij eerst alle pannen op de grond. Of ze is de vloer aan het schrobben en komt onze prullenbak legen om 7 uur. Uitslapen lukt hier dus niet.
Na vorige week donderdag zag ik het niet helemaal meer zitten om naar het ziekenhuis te gaan. Ik vond het vorige week best heftig. Maar zondag avond schreef ik al mijn verhalen op en had ik wel weer heel veel zin om kleine Afrikaantjes op de wereld te zetten. Maandag dus vol goede moed naar het ziekenhuis. Er is een andere vrijwilligster die heel graag verloskundige wil worden en haar vrijwilligerswerk doet om op de opleiding te komen. Ik wilde haar heel graag een bevalling laten doen. Dus op het moment dat het zo was vroeg ik haar handschoenen aan te doen. Ze deed de bevalling en ik gaf instructies. Ik heb halverwege even moeten helpen voor de navelstreng maar ze deed het super goed. Ze was achteraf super blij. Het is leuk om niet alleen iets te kunnen betekenen voor de mensen hier maar ook voor de andere vrijwilligers.
Dinsdag was het heel erg druk op de verloskamer. Ik werd door andere vrijwilligers met spoed geroepen voor een bevalling. Ik rende er heen en kon nog net op tijd handschoenen aandoen om het op te vangen. Nog geen 2 minuten later schreeuwde een vrouw op een andere bed en ik zag dat het kindje daar ook kwam. Ik riep om hulp maar niemand deed weer eens iets(het personeel achter het bureau keek me een beetje dom aan en schreven gewoon verder) Ik besloot 1 paar handschoenen uit te doen en kon ook dit kindje nog maar net op tijd opvangen. Daarna vroeg ik aan een arts assistentie om 1 van de bevallingen af te ronden(lees: placenta) Hij vroeg mij of ik wel van handschoenen had verwisseld voordat ik een andere bevalling deed en liep vervolgens weg. ‘Ehhhh, ja prima joh… ik doe het wel alleen.’ Gelukkig konden de andere vrijwilligers me heel erg goed helpen. Ik was eigenlijk wel heel boos dat hij begon te zeuren over mijn handschoenen. Ik droeg nu maar 1 paar nieuwe handschoenen omdat ik geen tijd had voor mijn 2e (veiligheids) paar en hij zeurde over of ik überhaupt wel nieuwe had aangedaan tussen de 2 vrouwen in, in verband met hygiene regels! Ik heb hier nog weinig gemerkt van hygiëne maatregelen maar nu was het opeens heel belangrijk. Gelukkig had ik niet lang de tijd om boos te zijn want ik werd opgehaald door de directeur van het district vaccinaties van Dar es Salaam. Ik ontmoette hem buiten en vroeg mij mee te gaan naar zijn kantoor. Ik kwam er achter dat dit buiten het ziekenhuis was en dat we met zijn auto gingen. Ik vroeg snel Anke(mijn huisgenootje) om met mij mee te gaan want vind het niet veilig om zomaar bij iemand in te stappen. Maar het was een erg aardige man. Hij liet me zien waar de vaccinaties waren opgeslagen en wat dit allemaal inhield. Hij legde ook precies uit welke vaccinaties de kinderen kregen en op welke leeftijd en door wie dit werd vergoed. Er is heel veel duidelijk geworden nu en er is een plan op gesteld. Hij vertelde mij precies waar gebrek aan is in het ziekenhuis en wat hij mij aanraadde te doneren. De man gaat mij morgen laten weten wat alles precies kost en dan kan ik, met behulp van een paar mensen thuis, een balans gaan op maken om te zien wat het belangrijkste is en waar ik het prachtige bedrag aan kan doneren. Ik wil dit niet zomaar alleen beslissen en zomaar ergens aan uitgeven. Ik wil zeker weten dat het goed terecht komt en dat het niet in een grote pot beland. Ik kan als het goed is de vaccinaties zelf kopen en aan het ziekenhuis daar aanbieden en daar ook toedienen zodat ik weet dat het geld daar aan is besteed.
Het is eigenlijk wel heel grappig. Ik was de eerste week over de donatie begonnen omdat ik bang was dat het heel veel tijd in beslag zou nemen om het te organiseren en rond te krijgen. Niets blijkt minder waar: als ze geld krijgen kan blijkbaar alles heel snel geregeld worden!!!!
Ik heb meerdere keren foto’s op de pagina proberen te zetten maar dit lukt telkens niet omdat het internet hier niet zo snel is. Sorry!
-
25 Februari 2014 - 17:09
Niels:
Weer een leuk verhaal Tessa! Zo te zien hoef je je daar niet te vervelen. Leuk dat je naast je werk veel dingen kunt doen. Geniet er verder van!! Niels -
25 Februari 2014 - 17:22
Wim En Vera:
Wat een andere wereld,dat merken we in Zuid Afrika ook. Maar hier is het arm en rijkdom, je weet af en toe niet wat je ziet. Maar hier is het landschap prachtig, heel anders dan in Tanzania. Tessa het is prachtig wat je daar voor de mensen kan doen,maar het blijft af en toe schrikken want het leven is daar heel anders. Wij kijken weer uit naar je volgende verslag. -
25 Februari 2014 - 18:37
Marlies Lammers:
Hoi Tessa, Wat leuk om je verhalen te lezen en wat een avonturen! Je leven lijkt te bestaan uit een afwisseling van de enorme hectiek in het ziekenhuis en daarna het lekkere eten en het bruinbakken op de stranden van sjieke hotels. Ik ben blij dat je het naar je zin hebt. Veel succes de komende tijd! Marlies -
25 Februari 2014 - 20:12
Tante Gerda:
Nou Tess zo beleef je nog eens wat. Als ik dit allemaal lees, waan ik me weer even in Kenia, zo lijkt alles op elkaar. Ik hoop dat je weer heel wat leuke dingen beleef, nog veel succes en ik kijk weer uit naar je volgende verslag.
Liefs van tante Gerda. -
25 Februari 2014 - 20:23
Inge:
Hi sis!
Leuke verhaal weer, je maakt zo te lezen behoorlijk wat mee!
En ja de volgende keer trek je gewoon een tweede paar handschoenen aan..
Hier mis je nog niks:D!
Heel veel succes en geniet vooral!
Xx Inge -
25 Februari 2014 - 21:43
Kees En Thea:
Hallo Tess
Wij vinden het heel spannend om je verhalen te lezen. Van heel leerzaam tot lekker ontspannen.
Maar vooral geniet ervan.
Wat foto's betreft: deze laten Inge en Jack ons wel zien.
Groetjes en XXX Pap en Mam.
-
26 Februari 2014 - 00:35
Roos Beers:
Hoi Tessa,
Wat mooi om je te kunnen volgen, en wel heel indrukwekkend hoe je van de ene naar de andere bevalling gaat. Tess geniet doe voorzichtig en ik blijft je volgen.
liefs de Beersies xxxx
-
28 Februari 2014 - 21:28
Tante Ria:
Volgens ons heb je straks ervaring genoeg.
Geniet ervan ook al is het wel hectisch.
Lieve Gr. Tante Ria'
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
